دلایل مختلفی وجود دارد که چرا ممکن است کسی بعد از کشیدن دندان نیاز به جایگزینی ایمپلنت داشته باشد:
برای بازیابی عملکرد:
هنگامی که دندان کشیده می شود، جویدن و صحبت کردن به درستی ممکن است دشوار باشد. ایمپلنت‌های دندانی برای جایگزینی عملکرد دندان طبیعی طراحی شده‌اند و به بیمار اجازه می‌دهند به طور معمول غذا بخورند و صحبت کنند.
برای حفظ شکل دهان:
وقتی دندان کشیده می‌شود، دندان‌های اطراف می‌توانند جابجا شوند تا فضای خالی را پر کنند، که منجر به ناهماهنگی و تغییر بایت می‌شود. ایمپلنت های دندانی می توانند با جایگزینی دندان کشیده شده و حفظ شکل طبیعی دهان به جلوگیری از این تغییرات کمک کنند.
برای بهبود ظاهر:
ایمپلنت های دندانی به گونه ای طراحی شده اند که مانند دندان های طبیعی به نظر برسند و عملکردی داشته باشند که می تواند ظاهر لبخند را بهبود بخشد و اعتماد به نفس را افزایش دهد.
برای جلوگیری از تحلیل استخوان:
وقتی دندان کشیده می شود، استخوان فک دوباره شروع به جذب یا شکستن می کند. ایمپلنت های دندانی می توانند با ارائه جایگزینی برای ریشه دندان کشیده شده و تحریک رشد استخوان به جلوگیری از تحلیل استخوان کمک کنند.
به طور کلی، جایگزینی دندان با ایمپلنت پس از کشیدن دندان می تواند به بازیابی عملکرد، حفظ شکل دهان، بهبود ظاهر و جلوگیری از تحلیل استخوان کمک کند. مهم است که در مورد گزینه های جایگزینی دندان با یک متخصص دندانپزشک صحبت کنید تا بهترین روش درمانی برای هر بیمار مشخص شود.
در یک نگاه، ایمپلنت های دندانی مزایای مختلفی را برای افرادی که به دنبال جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته هستند، ارائه می دهد. با این حال، برای درک واقعی اینکه چرا ایمپلنت های دندانی استاندارد طلایی گزینه های جایگزینی دندان هستند، باید نگاه دقیق تری به هر قسمت از ایمپلنت دندان بیندازیم. نگاهی عمیق به هر جزء و درک نحوه عملکرد آن برای حمایت از ترمیم کلی به شما کمک می کند تا از ایمپلنت های دندانی بیشتر قدردانی کنید.
در ساده ترین مفهوم، ایمپلنت های دندانی از سه قسمت اصلی تشکیل شده اند: فیکسچر، اباتمنت و پروتز دندان. اکنون، بیایید نگاهی عمیق‌تر به هر مؤلفه بیندازیم تا درباره نحوه کار این مؤلفه‌ها با هم بیشتر بدانیم.
فیکسچر
فیکسچر که گاهی اوقات پست ایمپلنت نیز نامیده می شود، یک پیچ کوچک استوانه ای است که در استخوان فک کاشته می شود تا به عنوان یک ریشه دندان مصنوعی عمل کند. از آنجایی که فیکسچر برای تقلید از عملکرد ریشه های طبیعی دندان طراحی شده است، به گونه ای طراحی شده است که مانند یک ریشه دندان طبیعی در پایه مخروطی باشد. پست های ایمپلنت نیز به دلیل زیست سازگاری از تیتانیوم ساخته شده اند. در برخی موارد، آنها همچنین با هیدروکسی آپاتیت پوشانده می شوند که به پیوند ایمپلنت با استخوان اطراف کمک می کند.
فیکسچرهای ایمپلنت دندان نیز بسته به دندان یا دندانی که جایگزین می شود در اندازه های مختلف موجود است. به عنوان مثال، دندان ثنایا ممکن است از یک پست کاشت دندان باریک یا مینی استفاده کند، در حالی که دندان مولر به طور کلی به یک پست ایمپلنت با قطر بیشتر نیاز دارد. در برخی موارد، دندانپزشک ایمپلنت شما ممکن است استفاده از فیکسچر ایمپلنت زیگوماتیک را نیز توصیه کند. این فیکسچرهای ایمپلنت تخصصی هستند که طولانی تر از فیکسچرهای کاشت سنتی هستند و در استخوان فک و استخوان های زیگوماتیک کاشته می شوند. آنها اغلب زمانی استفاده می شوند که توده استخوانی کافی در استخوان فک وجود نداشته باشد.
از بین تمام گزینه‌های جایگزینی دندان‌های از دست رفته، ایمپلنت‌های دندانی تنها ترمیم با جزیی هستند که مانند ریشه‌های دندان طبیعی عمل می‌کنند. پس از اینکه پست ایمپلنت در استخوان فک قرار گرفت، در فرآیندی به نام osseointegration با استخوان اطراف ترکیب می شود. هنگامی که پست ایمپلنت ذوب شد، تقریباً دقیقاً مانند یک ریشه دندان طبیعی عمل می کند و امکان جویدن طبیعی و همچنین ظاهر طبیعی را فراهم می کند.
اباتمنت
اباتمنت یک قطعه اتصال کوچک است که بین پست ایمپلنت و پروتز قرار می گیرد. یک طرف به گونه ای طراحی شده است که در داخل پست ایمپلنت پیچ شود، در حالی که طرف دیگر برای چسباندن پروتز دندان استفاده می شود. انواع مختلفی از اباتمنت ها وجود دارد که ممکن است بسته به نوع پروتزی که نیاز به حمایت دارد استفاده شود. به عنوان مثال، یک تاج دندان ممکن است به سادگی مانند یک پیچ بی‌حسی به نظر برسد، در حالی که تکیه‌گاهی که برای پروتزهای متکی به ایمپلنت استفاده می‌شود ممکن است دارای ضمائم خاصی باشد که می‌تواند روی پروتز گیره کند. برخی از اباتمنت ها را نیز می توان در زوایای مختلف قرار داد تا پس از اتصال پروتز ظاهری طبیعی داشته باشند. بسته به تکنیکی که دندانپزشک ایمپلنت شما استفاده می کند، اباتمنت ممکن است همزمان با پست ایمپلنت قرار داده شود یا ممکن است پس از انجام استئواینتگراسیون روی پست پیچ شود.
پروتز دندان
پروتز دندان بخشی قابل مشاهده از ایمپلنت دندان است که می تواند تاج دندان، بریج یا پروتز دندان باشد. روکش های دندانی معمولاً برای جایگزینی یک دندان یا چند دندان از دست رفته که مجاور یکدیگر نیستند استفاده می شود، در حالی که بریج های دندانی معمولاً برای جایگزینی دو یا چند دندان از دست رفته که مجاور یکدیگر هستند استفاده می شود. در نهایت، پروتزهای مصنوعی برای جایگزینی کل قوس دندان های از دست رفته و همچنین کل لقمه دندان های از دست رفته استفاده می شوند. اگر روکش یا بریج قرار داده شود، دندانپزشک شما احتمالاً ترمیم را روی اباتمنت سیمان می کند. با این حال، اگر دندان مصنوعی قرار داده شود، احتمالاً روی اباتمنت‌ها قرار می‌گیرد.
پروتزی که قصد استفاده از آن را دارید نیز بر تعداد پست های ایمپلنتی که باید قرار داده شوند تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، روکش های دندانی به یک پست ایمپلنت نیاز دارند، بریج های دندانی ممکن است به دو یا چند پایه ایمپلنت نیاز داشته باشند، و پروتزها به طور کلی به 4-6 پست ایمپلنت نیاز دارند. در نهایت، دندانپزشک ایمپلنت شما به شما توصیه می کند که چه تعداد پایه ایمپلنت باید قرار گیرد تا با خیال راحت از پروتز انتخابی شما پشتیبانی کند.
بزنید و سپس 